Πότε πρέπει να χειρουργείται ο καταρράκτης;

Όταν δεν ικανοποιούνται οι απαιτήσεις της όρασης που σχετίζονται με τον τρόπο ζωής του εκάστοτε ασθενή, ακόμη και αν η οπτική του οξύτητα είναι αντικειμενικά υψηλή.

Σπανίως, πέραν των απαιτήσεων του ασθενή, μπορεί να συντρέχουν και ιατρικοί λόγοι για την αφαίρεση του καταρράκτη όπως για παράδειγμα ορισμένοι τύποι γλαυκώματος ή αδυναμία παρακολούθησης παθήσεων του βυθού (διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια, ηλικιακή εκφύλιση ωχράς κηλίδας).

Με την μέθοδο της φακοθρυψίας, η άποψη ότι για να χειρουργηθεί ο καταρράκτης πρέπει να έχει ωριμάσει δεν ισχύει πλέον σήμερα, αντίθετα κάτι τέτοιο κάνει την αφαίρεση πιο δύσκολη και αυξάνει την πιθανότητα των διεγχειρητικών επιπλοκών.

Μπορεί να εμφανιστεί ξανά ο καταρράκτης;

Όταν ο καταρράκτης αφαιρεθεί, είναι αδύνατον να εμφανιστεί πάλι. Αυτό που συμβαίνει αρκετά συχνά, σε ποσοστό περίπου 25% των ασθενών, είναι η θόλωση του περιφακίου, του σάκου δηλαδή μέσα στον οποίο έχει τοποθετηθεί ο ενδοφακός. Η κατάσταση αυτή ονομάζεται δευτερογενής καταρράκτης. Μπορεί να συμβεί μια μόνο φορά στη ζωή του ασθενή και αντιμετωπίζεται εύκολα, χωρίς νέα επεμβάση, με ένα ειδικό laser (YAG-laser), το οποίο διαρκεί 1 -2 λεπτά και επιτρέπει άμεση επάνοδο του ασθενή στις καθημερινές του δραστηριότητες.

Ποιες είναι οι πιθανές επιπλοκές της επέμβασης του καταρράκτη;

Όταν η φακοθρυψία γίνεται από έμπειρους χειρουργούς, με σύγχρονο εξοπλισμό και σε καλά οργανωμένο χειρουργικό χώρο, οι επιπλοκές είναι εξαιρετικά σπάνιες.
Ενδεικτικά μπορούμε να αναφέρουμε την μόλυνση, τη φλεγμονή, την αποκόλληση του αμφιβληστροειδούς και την αύξηση της ενδοφθάλμιας πίεσης.
Ας μην ξεχνάμε ότι η φακοθρυψία είναι ίσως η πιο ασφαλής χειρουργική επέμβαση που γίνεται στο ανθρώπινο σώμα με ποσοστό επιτυχίας περίπου 97%.
Οι περιπτώσεις όπου η επέμβαση καταρράκτη δεν οδηγεί σε βελτίωση της οπτικής οξύτητας, είναι κυρίως λόγω υποκείμενης οφθαλμικής νόσου που αφορά τον βυθό του οφθαλμού.